Istnieje bardzo wiele materiałów opisujących związek człowieka z psem, jednak samych źródeł dotyczących pielęgnacji zwierząt domowych jest jak na lekarstwo. Ferdidand Mery w swoim utworzy zatytułowanym "The Dog" stwierdził, że psy były postrzegane jako przydatne człowiekowi już w 4240 roku przed naszą erą. Podaje on wiele informacji na temat rzeźb, które miały stanowić o niezwykłym związku ludzi i psów.

W wiekach średnich psy były głównie kojarzone z wygodnym życiem na dworach i zamkach król i królowych. Owe zwierzęta służyły na dworach oraz towarzyszyły w wyprawach rozrywkowych. Sztuka przedstawiała wtedy głównie Damy ze swoimi małymi maskotkami lub Panów, którzy pokazywali towarzyszy leżących obok nich na podłodze.

Pierwsze wzmianki o pielęgnacji psów pochodzą z Ery Elżbietańskiej. Metody groomingu nie są przedstawione na litografiach z tamtego okresu, jednak zwierzęta są pokazane jako czyste i zadbane. Istnieją domysły, że to fryzjerzy z okolicznych rynków strzygli je, między innymi klientami. Jedna z litografii przedstawia psa siedzącego na kolanach pani, która zajmuje się strzyżeniem psa.

Wiek XVII we Francji to okres "panowania" pudli na dworach szlachciców i króli. W czasach Ludwika XV powstały pierwsze oficjalnie zapisy o salonach kosmetycznych dla psów.

Pierwsze prawdziwe opracowanie powstały w wieku XIX. "The Book of the Dog" autorstwa Vero Showa w roku 1897 odnosi się do występowania psich fryzjerów w Anglii. Specjalistyczne opracowanie metod kąpieli, strzyżenia, kondycji sierści występują w dziele Ashmonta "Kennel Secrets", wydanej w Bostonie 1893 roku. Fryzjerzy dla psów otrzymali swój historyczny start, z którego mogli być dumni.